اعلامیه ی حقوق بشر كه در سال ۱۳۲۷ هجری شمسی انتشار یافت، آموزش و پرورش را یكی از مهمترین و اساسی ترین حقوق هر فرد انسان یاد كرده است. این اهمیت از این واقعیت نشات می گیرد كه انسان با تعدادی رفتارهای بازتابی به دنیا می آید و تمامی مهارتهای و توانایی های مورد نیاز برای زندگی كردن یعنی تطابق و مقابله با محیط را از راه یادگیری و شكوفایی و پرورش استعدادهای بالقوه اش كسب می كند، آموزش نیز با توجه به تعریف آن، «هرگونه فعالیت یا تدبیر از پیش طرح ریزی شده ای كه هدف آن آسان كردن یادگیری در یادگیرندگان است.» وسیله ای برای ایجاد یادگیری و پرورش استعدادهای افراد محسوب می شود. «ما پیوسته بر اثر تجارب یادگیری در حال تغییریم، و آنچه بیش از هر عامل دیگری سبب دگرگونی افراد در طول زندگی می شود تجارب یادگیری هستند، به همین دلیل افرادی كه فرصت های یادگیری و كسب تجربه های بیشتری دارند از كسانی كه دارای فرصت های كم یادگیری هستند و زندگی یكنواخت (ومحرومی) را می گذرانند بیشتر تغییر می كنند.»
بنابراین در یك جامعه برای تحقق اساسی ترین حقوق افراد آن جامعه آموزش و پرورش باید در همه ی ابعاد گسترش یابد تا همه ی آحاد بتوانند از آن بهره مند شوند. از آنجا كه عده ای از زندانیان از برخی از انواع آموزش به ویژه آموزش های حرفه ای بی بهره بوده اند، فراهم آوردن فرصت های یادگیری در زمینه های كمبود از جمله حرفه آموزی و ایجاد مهارت های شغلی برای آنها نه تنها ایجاد می شود كه در آینده پیشه ای را به گونه ای كار آزموده دنبال كنند و از آن طریق امرار معاش نمایند بلكه احتمال بروز مجدد جرم و بازگشت به زندان را كاهش خواهد داد .
علاوه بر این چنان كه پیش از این اشاره شد عدم آگاهی و عدم بر خورداری از دانش ها و مهارت های لازم موجب می شود تا كسانیكه دارای آگاهی كمتری هستند از نظر پیشرفت در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در مرتبه ی پایین تری قرار گیرند و این واقعیت اصول برابری و تساوی افراد جامعه را به خطر می اندازد. با توجه به این نكته فراهم آوردن آموزش برای زندانیان علاوه بر فایده فردی، سودمندی اجتماعی نیز دربردارد و در صورتیكه موجبات اشتغال مولد برای افراد ایجاد كند می تواند تا حدودی عدم برابری ر ا جبران نماید. سازمان زندان ها اكنون كه در راه تحقق این مهم یعنی حرفه آموزی به زندانیانی كه فاقد مهارت های فنی و حرفه ای برای انجام موثر شغل به خصوصی هستند گام نهاده است جا دارد این دوره ها را از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار دهد. این بررسی ها اطلاعات و بازخورد های لازم برای آگاهی از وضع موجود و كمك به برنامه ریزی برای وضع مطلوب تر را فراهم می آوردند و به تصمیم گیرندگان و سیاستگذاران به منظور تصمیم گیری آگاهانه تر یاری می رسانند.