به گزارش فارس، در اصل 22 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مقرر می‏دارد حیثیت، جان، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند. یکی از حقوق اساسی افراد ازادی است که در قانون اساسی پیش‏بینی شده است.

در همین رابطه جرم آدم ربایی آزادی افراد را محدود می‌کند و از این رو در قانون مجازات اسلامی جرمی بر آن مترتب شده است.در ماده 621 آمده است: هرکس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگر به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصاً یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند به حبس از پنج تا پانزده سال محکوم خواهد شد.

در صورتی که سن مجنی علیه کمتر از پانزده سال تمام باشد یا ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد یا به مجنی علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم میگردد.

تبصره: مجازات شروع به ربودن سه تا پنج سال حبس است

ادم ربایی: به انتقال یک شخص بدون رضایت او از محلی به محل دیگر بوسیله زور، تهدید یا فریفتن آدم ربایی گفته می‌شود.جرم آدم ربایی و گروگانگیری دو مصداق از جرایم علیه اشخاص هستند آزادی تن را مورد تعرض قرار داده و موجبات سلب آزادی تن را فراهم می آورند این جرایم علاوه بر اینکه آزادی تن اشخاص را سلب می‌کنند، در اغلب اوقات صدمات بدنی (ضرب و جرح و قتل) و صدمات حیثیتی (ریختن آبرو، شرف و هتک ناموس) بر افراد وارد می‌کنند که غیر قابل جبران است و غالباً با نوعی عنف و تهدید و اجبار یا حیله و نیرنگ با انگیزه های سوء همراه هستند.

کلمه توسط دیگری در متن این ماده را مصداق مواد معاونت معنوی قرار می دهد معاون معنوی از نظر مجازات برابر مباشر است.

مباشر خود جرم را انجام میدهد ولی معاون معنوی در حقیقت مغز متفکر یک جرم است اگر او نبود جرم محقق نمی شد و دیگران بازوهای هستند که خواسته او را انجام میدهند.