فرار از خانه هنگامی اطلاق می‌شود که فرد به دلیل وضع نامناسب، اقدام به دوری از خانواده و فامیل بدون اجازه خانواده می‌کند. این رفتار امروزه به یک معضل جدی اجتماعی تبدیل شده است زیرا عواقب ناگواری دارد و زمینه مناسبی را برای جرم‌زایی ایجاد می‌کند.
آیا بحران‌های زمان بلوغ می‌تواند دلیل مناسبی برای فرار از خانه باشد؟
در ابتدا باید تعریفی از دوره نوجوانی داشته باشم؛ بر اساس تعریف سازمان جهانی، به 10 تا 19 سالگی هر فرد دوره نوجوانی گفته می‌شود. افراد در طول این سال‌ها تغییرهای عاطفی و احساسی شدیدی را تجربه می‌کنند و بر این اساس حمایت از آنان ضروری است، اما باید توجه داشته باشید که نباید حمایت‌ها به گونه‌ای باشد که فرد احساس ترحم کند.
در خصوص فرار از خانه باید گفت که بررسی‌ها نشان می‌دهند که فرار از خانه در سنین قبل از دبستان نیز صورت می‌گیرد به طوری که گاهی دیده می‌شود که کودک در 6 سالگی از خانه فرار می‌کند. البته بیشترین دلیل فرار از خانه حس ناامنی است، بنابراین سن بلوغ اگرچه با بحران‌های متعددی همراه است، دلیل مناسبی برای فراری شدن از خانه نیست. فرار از خانه گاهی در میان همسران نیز دیده می‌شود.