بعد از شرکت‌هاي سهامي، محبوب‌ترين شرکت‌هاي براي فعالان اقتصادي شرکت‌هاي با مسئوليت محدود است؛ چون ميزان مسئوليت شرکا در اين شرکت محدود به آورده آنهاست و معمولاً کسب‌وکار در قالب اين شرکت‌ها بر ديگر انواع شرکت‌هاي تجاري ترجيح دارد. ماده 114 قانون تجارت موارد انحلال اين نوع شرکت‌ها را در چند بند بيان کرده است:
۱- در مورد فقرات 1 و 2 و 3 ماده 199 لايحه اصلاحي: براي اطلاع از بندهاي ۱، ۲ و ۳ که در اين ماده از قانون تجارت مورد اشاره قرار گرفته است فقط کافي است که بندهاي ۱ و ۲ و ۳ فوق در خصوص نحوه پايان عمر شرکت‌هاي سهامي را مطالعه کنيد. بنابراين از اين نظر ميان اين دو قالب شرکت شباهت وجود دارد.
۲- در صورت تصميم عده‌اي از شرکا که سهم‌الشرکه آنها بيش از نصف سرمايه شرکت باشد. ب شرکايي که در سهم‌الشرکه آنها در شرکت با مسئوليت محدود از نصف سرمايه شرکت بيشتر است آن قدر قدرت دارند که مي‌توانند تصميم به انحلال شرکت بگيرند.
۳- در صورتي که به واسطه ضررهاي وارده نصف سرمايه شرکت از بين برود و يکي از شرکا تقاضاي انحلال کند و دادگاه دلايل او را موجه تشخيص بدهد و ساير شرکا حاضر نباشند سهمي را که در صورت انحلال به او تعلق مي‌گيرد پرداخت و او را از شرکت خارج کنند. تمامي شرايط اين بند اگر با هم وجود داشته باشد شرکت با مسئوليت محدود را به پايان عمر خود نزديک خواهد کرد.
۴- در مورد فوت يکي از شرکا اگر به موجب اساسنامه پيش‌بيني شده باشد. در برخي از شرکت‌هاي با مسئوليت محدود چون حضور يکي از شرکا اهميت زيادي دارد ممکن است در اساسنامه شرط شود که با فوت او به عمر شرکت هم خاتمه داده شود. چنين موضوعي در شرکت‌هاي با مسئوليت محدود عجيب نيست چون معمولاً اين شرکت‌ها به صورت خانوادگي يا ميان چند دوست و آشنا براي فعاليت تجاري تشکيل مي‌شود.
همان‌طور که قبلاً هم گفتيم تا پايان تصفيه کامل شرکت شخصيت حقوقي شرکت با مسئوليت محدود به قوت خود باقي مي‌ماند. البته اين شخصيت حقوقي محدود به امور ضروري براي انحلال شرکت مي‌شود.