شيوه‌هاي انحلال اين دو شرکت يکي است و ماده 136 به بعد قانون تجارت اين شرايط را به شرح زير بيان کرده است:۱- در مورد فقرات 1 و 2 و 3 ماده 199. در اين خصوص باز هم مي‌توانيد به بندهاي ۱ تا ۳ انحلال شرکت‌هاي سهامي مراجعه کنيد.۲- در صورت تراضي تمام شرکا‌: شرکت تضامني و نسبي را بدون رضايت تمامي شرکا نمي‌توان منحل کرد؛ بنابراين بايد رضايت همه شرکا وجود داشته باشد تا عمر يک شرکت سهامي به پايان برسد. ۳- گفتيم که بدون رضايت همه شرکا نمي‌توان شرکت را منحل کرد؛ اما قانون راه استثنايي را ايجاد کرده است که رضايت يک شريک در صورتي که به حکم دادگاه ضميمه شود شرايط انحلال يک شرکت را فراهم مي‌کند. بنابراين در صورتي که يکي از شرکا به دلايلي انحلال شرکت را از محکمه تقاضا و محکمه آن دلايل را موجه بداند و حکم به انحلال بدهد عمر شرکت نسبي و تضامني به پايان مي‌رسد.۴- در صورت فسخ يکي از شرکا ۵- در صورت ورشکستگي يکي از شرکا: جالب است که بدانيد تنها در شرکت‌هاي تضامني و نسبي ممکن است ورشکستگي يک شريک منتهي به انحلال و پايان حيات شرکت شود. البته در مورد ورشکستگي يکي از شرکا‌، انحلال وقتي صورت مي‌گيرد که مدير تصفيه به صورت کتبي تقاضاي انحلال شرکت کند و از اين تقاضا شش ماه بگذرد و شرکت مدير تصفيه را از تقاضاي انحلال منصرف نکرده باشد.۶- در صورت فوت يا محجوريت يکي از شرکا نيز شرکت‌هاي نسبي و تضامني به پايان حيات خود مي‌رسند. ماده 139 قانون تجارت تشريفات انحلال شرکت در اين شرايط را بيان مي‌کند. بر اين اساس٬ در صورت فوت يکي از شرکا بقاي شرکت موقوف بر رضايت ساير شرکا و قائم‌مقام متوفي خواهد بود. اگر ساير شريکان به بقاي شرکت رضايت بدهند، قائم‌مقام متوفي بايد در مدت يک ماه از تاريخ فوت شريک، رضايت يا عدم رضايت خود راجع به بقاي شرکت را به صورت کتبي اعلام کند. در صورتي که قائم مقام متوفي رضايت خود را اعلام کرد نسبت به اعمال شرکت در مدت مزبور از نفع و ضرر شريک خواهد بود. وي در صورت اعلام عدم رضايت در منافع حاصله در مدت مذکور شريک است؛ اما نسبت به ضرر آن مدت سهيم نخواهد بود. در صورتي که مدت يک ماه سپري شود و قائم‌مقام شريک سکوت کرده باشد اين سکوت به معني رضايت خواهد بود. انحلال شرکت در فرض حجر شريک هم دقيقاً مثل حالت فوت وي است. توضيح اين نکته نيز مفيد خواهد بود که قائم‌مقام شريک متوفي يا محجور معمولاً وارثان وي هستند.۷- انحلال به درخواست طلبکار شخصي شرکا: حتي طلبکار شخصي يکي از شريکان شرکت تضامني يا نسبي هم ممکن است يک اين شرکت‌ها را به انحلال بکشاند و به عمر آنها پايان دهد. بستانکاران شخصي شريک شرکت‌هاي تضامني و نسبي مي‌توانند نسبت به سهم شريک بدهکار از سود شرکت يا سهمي که در صورت انحلال به شريک مي‌رسد، طلب خود را وصول کنند؛ در غير اين صورت بخش دوم ماده 129 قانون تجارت امکان انحلال شرکت را ممکن مي‌داند.
بنابراين مشخص مي‌شود که هيچ شرکت تجاري نمي‌تواند در هر شرايطي براي هميشه به حيات خود ادامه دهد و هر يک از علت‌هايي که نام برديم مي‌تواند يک شرکت را با خطر نابودي روبه‌رو کند؛ البته تعداد زيادي از شرکت‌هاي تجاري در کشور ما وجود دارند که عمر آنها از حيات معمول انسان‌ها نيز بيشتر است و در کمال سلامت و اعتبار به حيات خود ادامه مي‌دهند.