طبق ماده 38 قانون کار مصوب 1369 ، مزد کارگر زن و کارگر مرد براي کار مساوي يکسان است . مقنن با تصويب اين ماده با تاکيد بر ارزش کار زن هر نوع تبهيض بر اوهام پرستي و خرافه سازي مانند احساساتي بودن زن، ناتواني عقلي زن و ... را محکوم کرده است .

زنان از برخي از مشاغل رنگين که صرفا مبتني بر نيروي جسمي و فيزيکي است يا موجب مخاطرات جدي براي سلامتي مي گردد قانونا محروم گرديده اند .

ماده 75 قانون کار مقرر مي دارد: انجام کارهاي خطرناک ، سخت و زيان آور و نيز حمل بار بيشتر از حد مجاز با دست و بدون استفاده از وسايل مکانيکي  براي کارگران زن ممنوع است .. فلسفه اين ممنوعيت را بايد در حمايت از زنان و نيز کوشش براي بالا نگهداشتن بازده کار جستجو کرد نه محروم نمودن و ممنوع کردن زنان از برخي مشاغل، چه انجام کارهاي سخت و زيان آور که با قواي جسماني ،  کارگر ارتباط مستقيم دارد براي زنان ، هرچند که از لحاظ نيروي دماغي در سطحي مساوي با مردان هستند، چون از نظر نيروي جسماني به هر حال ضعيف تر از آنان مي باشند، مناسب نيست و بسيار اتفاق افتاده که احتياج  مادي يک زن او را وادار به انجام کاري نموده که جسما براي وي نامناسب است و لذا از اين رو ماده 75 قانون کار با ممنوعيت  ارجاع کارهاي خطرناک، سخت و زيان آر به زنان در واقع سعي کرده سدي در راه بهره برداري کارفرما از موقعيت بد اقتصادي کارگر ايجاد کند .

 حداکثر وزن مجاز براي حمل بار متعارف با دست و بدون استفاده از ابزار مکانيکي براي کارگر زن حدود 20 کيلوگرم مي باشد حمل بار براي زنان در طول مدت بارداري و همچنين ده هفته پس از زايمان ممنوع مي باشد .

منظور از کار سخت و زيان آور ، کارهايي است که در آن ها عوامل فيزيکي، شيميايي ، مکانيکي و بيولوژيکي محيط کار غير استاندارد بوده و در اثر اشتغال کارگر تنشي به مراتب بالاتر از ظرفيت هاي طبيعي (جسمي و رواني) در وي  ايجاد مي گردد که نتيجه آن بيماري شغلي و عوارض ناشي از آن مي باشد فهرست کارهاي سخت و زيانآور با پيشنهاد شوراي عالي کار و تصويب وزير کار و امور اجتماعي تعيين مي گردد .