افترا انواع گوناگونی دارد،افترای بوجود آمده توسط جملات بیان شده یا اشارات بدنی ،افترای شفاهی نامیده می شود.

افترا در نوشتار یا به اشکال پایدار دیگر ،مانند نامه ها ،مقالات روزنامه ،تصویرهای گرافیکی ،اصوات ضبط شده ،پخش رادیووتلویزیون ،ایمیل وموارد مشابه ؛افترای رسانه ای نامیده می شود.

 یک تفاوت اساسی که وجود دارد این است که در مورد افترای شفاهی شاکی باید آسیبهایی که به اعتبار وآبروی او وارد شده را اثبات کند،زیرا این آسیبها پایدار ومستدل نیست .اما هنگامی که شخص مورد افترای رسانه ای قرار می گیرد،آسیبهای وارد شده به اعتبار او مفروض هستند؛ودادگاه باید حکم آنها را صادر کند،بدون اینکه به اثبات این آسیبها احتیاجی باشد .

جلسات دادرسی که به منظور رسیدگی به افترا تشکیل می شوند هم می تواند به تنهایی باحضور قاضی ویا با حضور قاضی به همراه هیات منصفه تشکیل شوند.هرجرمی که از طرف مطبوعات رخ می دهد می بایست از طرف هیات منصفه مورد رسیدگی قرار گیرد.

در هیات منصفه مطبوعات کاملا افکار عمومی باید حضور داشته باشد .چنانچه قشری خاص وافراد دارای دیدگاه های سیاسی را در هیات منصفه مطبوعات وارد کنیم ،این عمل مناسب نیست.

هیات منصفه مطبوعات باید بیشتر متشکل از خود اهالی مطبوعات وحقوق دانان باشد .هیات منصفه بیانگر افکار وخواسته های عمومی حاکم بر جامعه است وقانون با در نظر گرفتن هیات منصفه ،مساله مطبوعات را از نگاه صرف قضایی جدا کرده است؛لذا هیات منصفه در واقع برای آن است که جرم مطبوعاتی به قضاوت افکارو آرای عمومی جامعه گذاشته شود.