ماده2 این قانون در بر گیرنده جرایم ناشی از کودک آزاری جسمی ناشی از آزار و نیز کودک آزاری روانی می شود. هر چند ماده 7  قانون حمایت از کودک مقرر می دارد: «اقدامات تربیتی در چارچوب ماده (59) قانون مجازات اسلامی مصوب 7/9/1370 و ماده (1179) قانون مدنی مصوب 19/1/1314 از شمول این قانون مستثنی است» ؛ اما از مصادیق کودک آزاری ناشی از آزار جسمی، تنبیه بدنی خارج از حد متعارف، توسط والدین یا سرپرست قانونی است که،  بخش عظیمی از آمار کودک آزاری را در ایران و جهان دارد[4].

با توجه به تبیین فقه[5]، تنبیه بدنی منتهی به قطع عضو یا جرح، به یقین خارج از حد متعارف بوده و علاوه بر مجازات، به موجب ماده 1184 قانون مدنی بنا به صلاحدید قاضی، می تواند سبب عزل ولی کودک از ولایت و سرپرستی او گردد.

از مصادیق تصریح شده کودک آزاری روانی توهین و قذف کودک است که در ماده 147 قانون مجازات اسلامی و عموم ماده 145و 608، مجازات تا 74 ضربه شلاق  قرار داده شده است. البته مصادیق دیگری چون عدم تحویل کودک به سرپرست قانونی( ماده 632)، رها کردن کودک (ماده 633)، ربودن نوزاد( ماده 631 )، مزاحمت و تعرض در اماکن عمومی(619)؛ از مصادیق خاص این جرم هستند.  ضمن این که، مواردی نیز وجود دارد که چنان چه بزهدیده کودک باشد، مجازات مجرم تشدید خواهد شد، مانند جرم آدم ربایی (ماده 621).