در همان سخن، حق و وظیفه را متقابل و همسنگ می‌بیند و هیچ‌كس، حتّی خدا هم بی‌آنكه تعهدی به گردن گیرد، یك سویه حقّ خود را اعمال نمی‌كند: «حقّ به سود هیچ‌كس به جریان نمی‌افتد مگر اینكه تعهّد و تكلیفی هم بر عهدة او به جریان اندازد، و تكلیفی بر عهدة كسی نمی‌نهد مگر اینكه به سود وی جریان یابد. اگر كسی دارای موقعیتی بود كه حق تنها به سود او جریان یابد و تعهدی نیز بر عهدة او نگذارد، آن‌كس تنها خدای سبحان است نه كسی از آفریدگان او، به آن جهت كه قدرت او بر بندگانش سایه افكنده است و عدالت در همة فرمانهایش جریان دارد، لیكن خدا نیز حق خود را فرمانبرداری بندگانش قرار داده است، و در برابر پاداش چند برابر به آنان تعّهد كرده است..