خودکشی هر چند در وهله اول یک مشکل فردی به شمار می ‌رود ولی از آن جایی که فرد در اجتماع زندگی می ‌کند و تأثیرات متقابلی همواره بین آن ها برقرار است، به عنوان یک معضل اجتماعی مورد بررسی قرار می ‌گیرد. آمار خودکشی معمولا با سایر جرایم و آسیب ها ارتباط پیدا می‌ کند، بطوری که در میان گروه های مبتلا به اعتیاد خودکشی بیشتر دیده می‌ شود. هم چنین در آسیب های مربوط به انحرافات جسمانی بویژه در میان قربانیان این انحراف خودکشی پدیده شایعی است. در میان بیماران روانی بویژه افسردگی های شدید نیز اغلب خودکشی مسأله قابل توجهی است. به هر حال خودکشی پیوند هایی با متغیرهای اجتماعی دارد بطوری که علاوه بر تأثیری که از شرایط اجتماعی را نیز تحت تأثیر قرار می ‌دهد. ارائه راهکارهای مناسب در بررسی مشکلات گروه های در معرض خطر مثل معتادین و خانواده‌ های آن، بیماران روانی و خانواده‌های آن ها، خانواده‌ های نابسامان و آموزش های فردی در مواجهه با تغییرات اساسی روش هایی سودمند خواهد بود. در این راستا توجه به گروه های سنی که در معرض خطر بیشتری هستند و خودکشی در میان آن ها رواج بیشتری نسبت به سایر گروه های سنی دارد، مثل نوجوانان و جوانان اهمیت زیادی دارد.