گروسیوس می نویسد: (( حتی اگر نعوذبالله فرض کنیم که خدا وجود ندارد, یا اینکه به کارهای بشری کاری ندارد, باز هم آنچه که (در باب حقوق) گفته ایم, چندان بی پایه نیست)) آیا مقصود گروسیوس این نیست که حقوق به هیچ اراده خارجی , حتی اراده الهی بستگی ندارد؟

آیا این مطلب را با ظرافت و در عین حال شجاعت مطرح نکرده است؟

حقا باید گفت: گروسیوس کسی است که به مفهوم حقوق طبیعی نهایی ترین شکل آن را اعطا کرده است. وی نخستین حقوقدانانی بود که حقوق طبیعی را در روابط بین المللی به کار گرفت, یعنی در قلمروی که تا آن زمان تحت هیچ قاعده و ضابطه ای قرار نداشت. وی در این فرضیه پیشرفتهای قابل ملاحظه ای را در حقوق تحقق بخشید و جا دارد که به عنوان یکی از خدمتگزاران نوع بشر بشمار آید. ولی این بدان معنه نیست که مفهومحقوق طبیعی بتواند با این صورت, نقشی در زمینه مسایل حقوقی ایفا کند. بلکه همان طور که ملاحظه کردیم فقط به چند امثال و حکم خلاصه می شود. شمار اینها بحساب ما سه است و می توان شمار دیگری را نیز بر آنها افزود. اما تا زمانی که به این شکل باقی بمانند بیشینه تنها به کار جهت دادن به رفتارها می آیند. یعنی برای فیسله بخشیدن به دعاوی مشخص مناسب نیستند.