متاسفانه برخی چهره ای از اسلام در ذهن خود دارند پر از غم و اندوه و جمود و خشکی

آری

المومن مغموم

ولی این غم  نه غم  ظاهری است بلکه غمی است که در کنه  تمامی موجودات و افراد جامعه جهانی هست و مومن به آن واقف است و دیگران از آن غافل هستند و آن

غم غربت است

ما ز بالاییم و بالا می رویم

ولیکن ظاهر اسلام تماما شادی و جذابیت است برای جذب انسانها و نشان دادن راه راست از گمراهی و از راه ظالین

اگر به قرآن نظری بیندازیم تماما داستانهای جذاب  و اعجاب برانگیز و حتی به تعبیر ما صحنه دار نیز در آن دیده می شود. تصاویر جنات تجری من تحت الانهارو کلام موسیقایی والشمس والضحاها والقمراذا...

ولیکن متاسفانه ما ظاهری غیر زیبا برای آن تصویر کرده ایم و تمام عصیانها را انجام می دهیم و بد ترین گناه را از بین بردن این ظاهر خودساخته می دانیم؛ یعنی شکستن سنتی که خود بنا کردیم و به گمراهی به اسلام نسبتش می دهیم

هر مشکلی هست از مسلمانی ماست

 در حالی که حضرت علی در نهج البلاغه یکی از علل عدم قبولی ولایتش بعد از حضرت رسول را از زبان مخالفین خود، شوخ طبعی خود بیان میدارند – و چنین می توان از این موضوع برداشت کرد که شوخ طبعی صفت پسندیده ای است که حتی مدیران باید به آن آراسته باشند و کسانی که خشکی و گره ابرو را برای مدیریت شرط می دانند نکوهیده شده اند چه برسد برای زندگی روزمره.

مثلا اگر جوانی چهره ای زیبا برای خود فراهم کند در جامعه ما تحسین که نمی شود طرد هم می شود و مذهبیون ملامتش می کنند در حالی که پیامبر و مولا علی گیسوانی بلند و بوی عطری داشته اند که در راه عبور آنها بوی آن باقی می مانده است.

در حالی که  بر در و دیوار می نویسند

الله جمیل و یحب الجمال.

مثلا ما به عنوان مسلمان رسانه هایی داریم مخصوص ترویج اسلام مثل شبکه قرآن و معارف که جهان از طریق اینترنت و ماهواره می تواند آنها را ببیند و بشنود ولیکن چقدر جذابیت دارند جوان مسلمان ایرانی چقدر با شبکه قرآن و معارف ارتباط برقرار می کند - نشاط می گیرد ، به وجد می آید - که از غیر مسمانان توقع داشته باشیم . چقدر زیبایی چقدر نشاط در این شبکه ها دیده می شود

کوتاه سخن اینکه دائم به دین و اعتقادات خود بیندیشیم و احتمال دهیم ممکن است در برداشت خود از دین که با گوشت و پوست ما آمیخته است اشتباه می کردیم و به طریق اولی در هر کاری و در هر موضوعی فکر کنیم که ممکن است که ما در اشتباه باشیم . چرا که اگر ما احتمال اشتباه را در فکر و ایده و کار خود ندهیم هیچ وقت به ارتقاء و پیشرفت نمی رسیم