طبق ماده2:کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار میکند.

طبق ماده3:کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق السعی، کار میکند.مدیران و مسئولان و بطور عموم کلیه کسانی که عهده دار اداره کارگاه هستند،نماینده کارفرما محسوب میشوند و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکور در قبال کارگر به عهده میگیرند. در صورتی که نماینده کارفرما خارج از اختیارات خود تعهدی بنماید و کارفرما آن را نپذیرد،در مقابل کارفرما ضامن است.

طبق ماده4:کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آنجا کار میکند،از قبیل:موسسات صنعتی،کشاورزی،معدنی،ساختمانی،ترابری،مسافربری،خدماتی،تجاری،تولیدی،اماکن عمومی و امثال آنها. کلیه تاسیساتی که به اقتضای کار متعلق به کارگاه اند،از قبیل:نمازخانه،نهارخوری،تعاونی ها،شیرخوارگاه، مهد کودک،درمانگاه،حمام،آموزشگاه حرفه ای و ...و نظایر آنها جزء کارگاه میباشند.

طبق ماده5:کلیه کارگران،کارفرمایان،نمایندگان آنان و کارآموزان و نیز کارگاه ها مشمول مقررات این قانون میباشند.

طبق ماده6:بر اساس بند چهار اصل چهل و سوم و بند شش اصل دوم و اصل نوزدهم،بیستم و بیست و هشتم قانون اساسی،اجبار افراد به کار معین و بهره کشی از دیگران ممنوع و مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ،نژاد،زبان و مانند این ها سبب امتیاز نخواهد بود و همه افراد اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و هرکس حق دارد شغلی را که به آن مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند

موسسه حقوقی وکلای فرهیخته مشهد.

جهت مشاوره و مسائل حقوقی با این شماره ها تماس بگیرید.32281494 051_09155131865

وکیل پایه یک دادگستری