امسال خداوند نعمت بزرگی را به من ارزانی داشت و سفر حج واجب را نسیب من نمود و توانستم قطره ای از دریای مسلمانان باشم و لباس یک شکل و کفن گونه احرام را به تن کنم و  سعی کنم حرمت  حرم را حفظ نمایم لبیک گویان سمت خانه اش بروم  و در سرزمین عرفات به شناخت خدا بپردازم و در منا منیت خود را زیر پا بگذارم و او را تمنا کنم و شیطان نفس را سنگ بزنم و  نماد خود را قربانی نمایم و سر بتراشم. با مسلمانان جهان با رنگها و نژادهای گوناگون و زبانهای گوناگون هم رنگ و هم زبان و همکار شوم و به کیش خود فکر کنم که  شک می کند در این دریا هم صدا شود و اقتدا به جمع نماید یا نکند و فکر کند که جمع همه نمازشان و کیششان باطل است ما و تنها ماییم که نمازمان ،نماز فرادایمان درست است و به مظلومیت  پیامبر و امام علی و امام حسین که شیعه شان هستم متاثر شدم که چگونه آهنگ وحدت ساز کردند و ما چگونه فرادا فکر می کنیم که بهترینیم؟!

و از نگاه هم کیشانم به مظلومیت خدا هم شیطنت کردم که خانه اش سنگی ساده است حتی سنگ مر مر یا آجر سه سانتی هم نیست و کسی برایش پول نمی ریزد و قبار روبی هم به طبع آن نمی کند مسجدش درهای چوبی و آهنی دارد و کسی آنها را نمی بوسد و هرکه هرجا خواست می خوابد به این فکر کردم که اگر خانه خدا دست ایرانیان بود چند دسته و چند گروه در آن هنگام نماز ، نماز می خواندند و چقدر ضریح برای پول ریختن به ان تهیه می شد واقعا خدا هم مظلوم است که خانه یکی از بندگانش را ما به اندازه چندین کلیسا طلا گرفته ایم و هر نوبت صد امام جماعت در حرم امام رضا نماز را به پا می دارند و آنجا هیچ چی طلا نیست و فقط یک امام جماعت دارد.