هفته پیش تهران بودم و کمی وقت آزاد برام ایجاد شد گفتم چندین سال است که سینما نرفتم برم ببنیم وضع سینما ها چه طوریه سینما فردوسی ححاشیه خیابان انقلاب اولین سینمایی بود که در مسیرم بود برای خرید بلیط رفتم گفت کدام فیلم را می خواهی دیدم دوتا فیلم را روی باجه تبلیغ کردند و یک تاتر گفتم این (فیلم تو و من) هزار و پانصد تومان یک بلیط خریدم و داخل شدم و از پله ها پایین رفتم ولی هیچ کس در سالن سینما نبود گفتم اولین نفر من هستم بلیطم مربوط به ردیف 6 صندلی 9 بود گفتم کیفم را بگذارم روی صندلی خودم و بروم تنقلات بخرم تا کیفم را روی صندلی گذاشتم ناگهان برقها خاموش شد و بدون هیچ تبلیغی فیلم شروع به نمایش شد و من شروع به خندیدن کردم من بودم یک سالن بزرگ و یک فیلم اختصاصی هر چه از فیلم بیشتر می گذشت بر خنده من افزوده میشد و تا آخر فیلم من بودم و من.

بعد از خنده هایی که سالها بود سراغم نیامده بود به جلسه ادبی آقای عباس براتپور رفتم جلسه ای که سالها بر قرار است و بنده بیش از ده سال است که از دوام آن خبر دارم جلسه ای که شعرا و شرکت کنندگان زیادی را پذیرایی می کرد ولیکن سه نفر بیشتر شرکت کننده نداشت سه نفر 70 حدودا ساله و شاید تا آخر جلسه جمع به ده نفر رسید و بنده یک شعر هم از شرکت کنندگان نشنیدم البته جلسات ادبی بسیاری در تهران و مشهد برگذار میشد که حال دیگر نیستند.