دانش كافي، ارتباط خوب و توجه داشتن به بيمار، عواملي هستند كه بهترين تسكين درد را براي بيمار فراهم خواهند ساخت .   و حال، حقوق بيماران سرطاني چيست ؟

1- بيمار حق دارد، كه درد او توسط پرسنل پزشكي، خانواده، دوستان و ساير اطرافيان جدي گرفته شود .

كسي كه درد مي كشد، تنها كسي است كه مي داند چقدر درد دارد . بايد بيماران را تشويق نمائيم تا درد خود را به ما گزارش داده و نوع آنرا به دقيق ترين شكل ممكن توصيف نمايند .  پرسنل پزشكي بايد توجه داشته باشند كه بي علاقگي بيمار به زندگي، مقاومت كردن بيمار براي مصرف دارو ها، تفاوت هاي فرهنگي، احساس كناره گيري و فاكتور هاي ديگر، اغلب سبب منع بيماران در مورد گفتگو راجع به دردشان مي شود . پرسنل پزشكي و بيماران بايد با همكاري يكديگر، اينگونه مسائل و مشكلات را تشخيص داده و با رفع آنها درد را به دقت مورد ارزيابي قرار دهند .

2- بيمار حق دارد، كه درد او كنترل شود و مهم نيست كه علت درد چه باشد و شدت آن چقدر .

درد بايد توسط اطرافيان بيمار درك گرديده و باور شود . در سال هاي اخير، پيشرفت هاي زيادي در زمينه شناخت درد هاي سرطاني و درمان موثر آنها انجام شده است .

بيماراني كه از سرطان رنج مي برند، مي توانند از گروه درماني خود انتظار داشته باشند كه، آنها تمام اطلاعات و منابع لازم را كه مي تواند باعث حداكثر آسايش بيمار شود پيدا نمايند .

3- بيمار حق دارد، كه در تمام موارد با احترام درمان شود و موقعي كه نياز به دارو دارد، مانند معتادين با او رفتار نشود .

بسياري از پرسنل پزشكي، جامعه، عوامل قانونگزاري و حتي بسياري از افرادي كه درد دارند، بر اين باورند كه مصرف دارو هاي تسكين دهنده درد، مي تواند موجب اعتياد شود، در حاليكه تقريبا هرگز اينطور نخواهد بود . سوء مصرف دارو ها، ارتباطي به مصرف آنها در درمان بيماران دچار درد هاي سرطاني ندارد . بطور طبيعي بيمار حق دارد كه از پرسنل پزشكي، آسايش دريافت نمايد . اين يكي از راههاي مراقبت بيمار از خودش مي باشد .

بسياري از ما از دارو هاي مسكن در هراس هستيم، زيرا واقعيت ها را در اين مورد نمي دانيم . از پرسنل پزشكي انتظار داريم كه لااقل آنها حقايق مربوط به دارو هاي مخدر و ساير مسكن ها را بدانند . اين مسئوليت تيم درماني است كه به بيماران و خانواده آنها آموزش دهند كه ترس از اعتياد بيمار، ترس از آرام بخشي دارو ها و ساير عوارض جانبي داروها قابل درك بوده ولي اغلب بيش از حد بزرگ شده اند و بصورت اغراق آميز به آنها نگريسته شده است . اكثر عوارض جانبي دارو هائي كه براي كنترل درد به كار مي روند، قابل درمان بوده و هرگز نبايد به عنوان علتي براي قطع دارو، در نتيجه براي قطع درمان بكار روند .

4- بيمار حق دارد، كه در موقع انجام درمانها و ساير كارهائي كه بر روي او انجام مي شود بدون درد باشد و يا با كمترين درد ممكن مواجه شود .

درمان سرطان اغلب مي تواند شامل تست ها و روش هاي دردناك باشد . نبايد به بيماران بگوئيم كه اينگونه دردها "غير قابل اجتناب" است و يا بگوئيم " اين درد زياد طولاني نيست" زيرا درد سبب رنج بيمار مي گردد و اين ارتباطي به طولاني بودن يا نبودن آن ندارد، و نگراني بيمار را در مورد درمانها و يا كارهاي دردناك آينده بدنبال خواهد داشت، كه اين نيز خود رنج بيشتري به بيمار تحميل مي نمايد . تيم درماني بايد بيمار را آگاه سازند كه در هر روش درماني، بيمار بايد انتظار چه چيزي را داشته باشد و سعي نمايند درد حاصل از روش هاي مختلف درماني را به حداقل ممكن برسانند .