صاحبنظران حقوقی در این خصوص عقیده دارند:«مجازاتها بر پایه تقصیر صورت می‏گیرد، یعنی کسی که با اراده ارتکاب و قصد مجرمانه مرتکب جرم شده، باید علاوه بر آن تقصیری هم داشته باشد تا از نظر جزایی مسئول شناخته شود.قانونگذار در بعضی موارد اعمال مجرمانه‏ای را که با جمع شدن سه عنصر تشکیل‏دهنده جرم، تکمیل شده است قابل انتساب به مرتکب عمل مادی نمی‏شناسد و او را مسئول نمی‏داند.فرض کنیم یک بچه 5 ساله می‏تواند اراده ارتکاب در مورد جرم دزدی داشته باشد و با قصد مجرمانه مالی را از شخص بدزدد.از یکطرف چون سه عنصر قانونی، مادی و روانی وجود دارد، جرم بصورت کامل انجام یافته است، ولی قانونگذار بجهات مختلف کودک را مسئول نمی‏شناسد و جرم را منتسب به او نمی‏داند.همینطور در بعضی انواع جنون ممکن است شخصی دیوانه اراده ارتکاب و قصد مجرمانه داشته باشد ولی بخاطر وضع خاص روانی او، قانونگذار قائل به مسئولیت و مجازات نیست....در کلیه این موارد شخص مرتکب جرم کامل می‏شود ولی چون فاقد تقصیر است، یعنی قانونگذار جرم ارتکابی را منتسب به او نمی‏داند، مسئول نیست و مجازات نمی‏شود