حمایت از مالکیت ادبی و هنری در گسترۀ فرهنگی ایران زمین به طور اعم و در عرصۀ نشر دانشگاهی به طور اخص از مهم‌ترین مسائلی است که صاحبان آراء و اندیشه، ناشران و مسئولان فرهنگی و در طیف گسترده و کلی پدید آورندگان همه گونه آثار فرهنگی و هنری باید به آن بپردازند این مسأله مهم که اینک چالش بزرگ را در مبادلات  جهانی پدید آورده ناگزیر باید در ایران با رهیافتی علمی سازمان پذیرد. حقوق مالکیت ادبی و هنری در عرصه‌های نشر، رسانه‌های گروهی مانند رادیو و تلویزیون، نرم‌افزارهای کامپیوتری و غیره که نقش تأثیرگذار آنها در تحولات اجتماعی جوامع حرکت‌آفرینی و رشد و توسعه پایدار اقتصادی – اجتماعی آن‌ها انکارناپذیر است – یکی از شعب مهم مالکیت فکری به شمار می‌رود. از نظر تاریخی نیاز به وضع قوانین در دفاع از حقوق مالکیت ادبی به پیدایش صنعت چاپ در اواخر قرن پانزدهم میلادی باز می‌گردد. این صنعت که از همان اوان پیدایش اهمیت خود را در ترویج و توسعه علمی جامعه بشری نشان داد امکان سوء‌استفادۀ وسیع ناشران و چاپخانه‌داران را از آثار پدیدآورندگان نیز فراهم آورد در سده‌های 16 و 17 و با طلوع جنبش اصلاح مذهب و اندیشه‌های حاکم در عصر رنسانس تکیۀ این نهضت‌ها بر حقوق و آزادی‌های فردی و اعتراض‌های سرسختانۀ نویسندگان و هنرمندان دولت‌ها را بر آن داشت که حقوق پدیدآورندگان  را در جنبه‌های مادی و معنوی به رسمیت بشناسند و آن را در قوانین موضوعۀ خود بگنجانند این حقوق پس از تثبیت در داخل مرزها به واسطۀ داد و ستد بین کشورها و تأکید صاحبان آثار ادبی و هنری به حفظ حقوق خود در کشورهای دیگر ابتدا در فرآیند معاملات متقابل کشورها و سپس در قراردادهای چند جانبه و جهانی بسط و تکامل یافت. امروز دیگر حتی مسألۀ زبان اصلی آثار ادبی و هنری نیز مانعی برای استفاده از آنها در خارج از مرزهای جغرافیایی آن زبان به شمار نمی‌آید. چه این مشکل در مورد آثار مکتوب از طریق ترجمه و احتمالاً در آینده نزدیک به وسیلۀ کامپیوترهای مترجم و در مورد فیلم‌های سینمایی از راه زیرنویس و دوبلاژ قابل چاره‌جویی است. مشکل حفظ حقوق مالکیت فکری بعضی از آثار و محصولات جدید مانند نرم‌افزارهای رایانه‌ای طراحی‌های صنعتی و نظایر آن‌ها نیز در خور ذکر و تأمل است. مؤلفان و مصنفان و هنرمندان پی‌افکنان و طلیعه‌داران فرهنگ و تمدن بشری‌اند اگر آثار گرانسنگ اندیشمندان و متفکران جامعه از تعرض مصون نماند و پدید آورندگان به حمایت مؤثر و قوی دولت‌ها از آثار خود دلگرم نباشند بدون تردید استقلال اقتصادی، علمی، فنی و فرهنگی ملت‌ها دستخوش تزلزل خواهد شد