هر جرم الزاماً دارای یک عنصر مادی است . در نتیجه تحقق جرم موکول به بروز عوارض بیرونی اراده ارتکاب جرم است و تا زمانی که مظهر خارجی اراده یه صورت هایی مانند فعل و ترک فعل تحقق نیافته جرم واقع نمی شود و بنابراین صرف قصد مجرمانه بدون هیچ عمل مادی قابل تعقیب و مجازات نیست . زیرا موارد مذکور قابل کشف نیستند .

اگر سیاست جنایی کشورها به صرف قصد ارتکاب جرم اشخاص را مجرم بداند موجب این خواهد شد که در اعماق وجدان اشخاص تجسسات غیر قابل اغماض به عمل آید و غالباً اشخاص بدون آنکه برای جامعه خطرناک باشند مجازات بشوند ، بعلاوه افکار مجرمانه قطعی نیستند . چراکه بسیاری از اشخاص قصد مجرمانه دارند به نحوی  از انحاء « ندامت ، پشیمانی ، ترس از مجازات » هرگز آن را به مرحله اجرا درنمی آورند . بنابراین تا زمانی که ارتکاب جرم مقرون به اعمال خارجی نباشد خللی در نظم جامعه وارد نساخته و قابل تعقیب نیست .