در مورد اصل برائت در حقوق اصطلاحاتی همچون اصل برائت کیفری ،فرض بی گناهی متهم ، فرض بی گناهی در حقوق کیفری و فرض برائت به عنوان معادل به کار رفته است. در این خصوص برخی

اصصلاح ( فرض بی گناهی ) را به مناسب ترین و صحیح ترین اصصلاح برای معادل اصل برائت داشته اند ،در حالی که دو اصطلاح مترادف دیگر نیز بی ربط و بی معنا با اصل برائت نیستند. (16)

در حقوق اصل برائت اینگونه بیان می شود که هر امری که توجه آن به شخص مستلزم نوعی زحمت یا زیان یا سلب آزادی و یا ایجاد مضیقه باشد در صورتی که توجه آن به شخص محل تردید باشد، باید آن شخص را از آن کلفت و زحمت مبری نمود.زیرا بدون دلیل قاطع تحمیل کلفت  و زحمت به اشخاص روا نیست و برائت اصطلاحی است که مجرم نبودن فرد را در ارتباط با اتهام انتسابی نشان می دهد و در واقع می توان گفت برائت اصصلاح خلاصه شده اصل برائت است.(17)

در قانون اساسی اصل برائت در اصل 37 پیش بینی گردیده است که براساس آن ﴿ اصل برائت است و هیچ کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی شود مگر اینکه جرم اودر دادگاه صالح ثابت گردد﴾. بر این اساس برخی از حقوقدانان معتقد ند که قانونگذار قانون اساسی بدون توجه به معیار های تفکیک مرزهای برائت حقوقی از برائت کیفری عباراتی را به کار برده که دربر گیرنده هر دو قلمرو برائت حقوقی و کیفری است. زیرا علی رغم اتخاذ تعریف حقوقی و فقهی از برائت در قلمرو حقوق کیفری از آن استنتاج نموده است بنابراین با توجه به اینکه بهترین تفسیر از قانون تفسیری است که بر نظر قانونگذار مبتنی  باشد به طور قطع و یقین می توان مدعی شد که مفهوم برائت کیفری مورد توجه و قصد قانونگذار قانون اساسی بوده است. (18)

بنابراین اصل برائت یکی از مسلم تری و شایع ترین اصول حقوقی است که اهمیت و ارزش بالای آن باعث پیش بینی آن در قوانین اساسی و عادی بسیار از کشورها از جمله ایران گردیده است.