وکیل ، وکالت ، مشاوره حقوقی در مشهد
مشاوره حقوقی تلفنی ، حضوری با وکیل پایه یک با سالها تجربه
| ||
یکی از اصول و قواعد مهم در کلام
عدلیه، قاعده لطف است که پس از قاعده حسن و قبح عقلی مهمترین قاعده کلامی
به شمار میرود. متکلمان عدلیه بسیاری از آموزهها و عقاید دینی را براساس
آن اثبات کردهاند. وجوب تکالیف دینی، لزوم بعثت پیامبران، و وجوب عصمت
انبیا، وعده و وعیدهای الهی، حسن آلام ابتدایی و وجوب امامت از جمله مسائلی
است که بر این قاعده استوار گردیدهاند. اکثریت قریب به اتفاق متکلمان عدلیه طرفدار قاعده لطف بودهاند. از متکلمان معروف امامیه در این باره رأی مخالفی نقل نشده است. ولی از متکلمان معتزله از بشر بن معتمر (متوفای 210هـ) جعفر بن حرب (متوفای 236هـ) به عنوان منکر قاعده لطف یاد شده است.[1] اگر چه گفته شده است که، آن دو نیز از رأی خود بازگشته و آن را پذیرفتهاند. متکلمان اشعری ـ که منکر اصل حسن وقبح عقلیاند ـ قاعده لطف را نیز مردود دانستهاند. از قرائن و شواهد گوناگون به دست میآید که این قاعده، هم چون قاعده حسن و قبح عقلی،از نخستین مسائل کلامی است که مورد توجه متکلمان عدلیه قرار گرفته است. شهرستانی، آن جا که عقاید عمومی معتزله را یادآور شده است از قاعده لطف و اصلح یاد کرده است، و نیز گفته است، آنان اتفاق دارند در این که تکلیف مقتضای لطف الهی است.[2] به نقل شیخ طوسی در کتاب «الفهرست»[3] از کتاب «الالطاف» به عنوان یکی از کتابهای هشام بن حکم (متوفای 179 یا 199هـ) نام برده است.
[ ۱۳۹۲/۰۸/۲۷ ] [ 7:19 ] [ حاجی زاده نداف،وکیل پایه یک ]
|
||
[ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |