در قالب بررسی یکی از آرای قضایی صادر شده در این باره، مسئولیت پزشک و حدود آن را بررسی می‌کنیم.کودکی بعد از تصادف با موتوسیکلت با راهنمایی کلانتری به مطب پزشک رادیولوژی منتقل می‌شود. رادیولوژیست نیز متوجه ترک‌خوردگی استخوان پای کودک نمی‌شود و در گزارش خود پای کودک را فاقد هرگونه عارضه‌ای اعلام می‌کند. پدر کودک هم وقتی متوجه می‌شود که آسیب خاصی به کودک وارد نشده است، اعلام رضایت می‌کند. اما مدتی بعد کودک از درد پا شکایت می‌کند و در مراجعه به پزشکان ارتوپد معلوم می‌شود که استخوان پای کودک، دچار شکستگی مویی شده است. در مراجعه به پزشک رادیولوژیست، او تمام سعی خود را برای ترمیم استخوان انجام می‌دهد و با معرفی و پیگیری مشکلات بیمار به پزشکان ارتوپد، زمینه درمان کامل او را فراهم می‌کند. نظریه پزشکی قانونی نیز حاکی از این است که هیچ‌گونه عارضه‌ای در پای کودک مشاهده نمی‌شود و کاملا درمان شده است.

با وجود این، در مرحله تحقیقات، تقصیر پزشک محرز تشخیص داده و مستند به ماده ۴۴۲ قانون مجازات اسلامی دیه تعیین می‌شود. بنابراین با پرونده‌ای روبه‌رو هستیم که در آن پزشک تقصیر کرده است؛ بنابراین نمونه خوبی برای بررسی مصادیق تقصیر پزشک و مسئولیت‌های پزشکی به شمار می‌رود. نخستین سوالی که درباره این پرونده وجود دارد این است که آیا مقصر دانستن رادیولوژیست صحیح است یا اینکه باید موتور سوار را مسئول بدانیم؟ پرسش کلی نیز این است که پزشک در چه صورتی مسئول است؟