بنظر این مکتب، سوءنیت شامل اراده‏ای است که تحت تاثیر داعی و انگیزه اصلی مجرم شکل می‏گیرد و عمل مجرمانه تنها وقتی باید مجازات شود که"داعی"و هدف مرتکب آن ضداجتماعی باشد، و از این نظر ضروری است که در هر مورد قاضی کلیه عواملی را که باعث ارتکاب جرم شده است مورد توجه و بررسی قرار دهد.

جرم در لغت به معنای گناه است.[1] در اصطلاح حقوق کیفری تعاریف مختلفی از جرم شده است و یک تعریفی که بتواند بر سایر تعاریف غلبه یابد و مورد قبول همگان واقع شود وجود ندارد چون هر یک از این تعاریف اغلب از گرایش‌های نظری مکتب‌های خاصی ملهم شده و دارای مبانی نظری مختلف هستند.[2]

در قانون مجازات اسلامی هر فعل یا ترک فعلی که در قانون برای آن مجازات تعیین شده باشد جرم محسوب می‌شود.[3]

اگر وقوع فعل یا ترک فعل مجرمانه را از حیث طول مدت تحقق آن در نظر آوریم جرایم را می‌توان به دو گروه جرم آنی و جرم مستمر تقسیم کرد.

جرم مستمر یا متمادی جرمی است که فعل یا ترک فعل در یک لحظه و مدت کوتاه تحقق نیافته بلکه لازمه تحقق آن استمرار مادی در زمان است. به سخن دیگر، استمرار جرم ناشی از اراده و عزم مرتکب به گونه‌ای است که در هر لحظه جرم با تمام عناصر تشکیل دهنده آن تکرار می‌شود و سوء‌نیت فاعل هر آن تجدید می‌شود. مثل استفاده غیر مجاز از لباس‌های رسمی مأموران نظامی یا نشان‌ها، مدال‌ها یا سایر امتیازات، موضوع ماده 556 قانون مجازات اسلامی؛ و توقیف یا حبس غیر قانونی موضوع ماده (583 ق. م.ا) یا اخفای مال مسروقه، موضوع ماده (ق. م.ا) که به صورت فعل مثبت هستند و نیز ترک انفاق موضوع ماده (664 ق. م.ا) که به صورت ترک فعل می‌باشد.[4]

نظرات دکتر بهرام بهرامی از قضات سابق دیوان عالی کشور، وکیل و عضو هیئت علمی دانشگاه در گفتگوی با روزنامه تنسیم:

تعريف پيشگيري :

پيشگيري در لغت به معني مانع شدن جلوي چيزي را گرفتن ، اما در جرم شناسي دو تعريف مختلف از پيشگيري شده است. در تعرف اول هر اقدام كيفري و غير كيفري در مبارزه و مقابله با جرم كه به نوعي منتهي به كاهش و تقليل بزهكاري گردد مد نظر است كه البته از آن به تعريف موسع هم ياد مي شود اما در تعريف ديگر كه تعريفي مضيق است و جرم شناسان بيشتر به اين تعريف تاكيد دارند پيشگيري مجموع اقدامات غير كيفري است كه هدف از آن منحصراً محدود كردن دامنه ارتكاب جرم ، غير ممكن ساختن و دشوار كردن احتمال وقوع جرم مي باشد.

همه گرایشها